Nauczanie Online

Katarzyna Świątek

Zajęcia indywidualne , rewalidacyjno – wychowawcze.

Bierne ćwiczenia oddechowe połączone z usprawnianiem ruchowym

Można tu polecić:

• wymuszenie pełnego wydechu u dziecka leżącego na plecach poprzez zginanie jego nóg i przyciąganie w kierunku klatki piersiowej,
• bierne skłony tułowia dziecka w przód w klęku lub w siadzie płaskim, zgodnie z podawanym rytmem,
• przetaczanie dziecka leżącego na brzuchu na wałku rehabilitacyjnym (poprawianie wydolności oddechowej).

Ćwiczenia oddechowe wymagające współdziałania ze strony dziecka: 

• dmuchanie na wiatraczki, dmuchawki unoszące piłeczkę, piórka i paski papieru,
• dmuchanie w różnego rodzaju gwizdki oraz gwizdki z ustnikiem,
• zdmuchiwanie lekkich przedmiotów ze stołu,
• dmuchanie na przedmiot zawieszony na lince,
• dmuchanie na piłeczkę pingpongową, słomki, kredki leżące na gładkiej powierzchni,
• wdmuchiwanie piłeczek do bramki,
• rozdmuchiwanie, kaszy, ryżu, grochu przez słomkę,
• wdech – ramiona do góry, zatrzymanie; długi wydech i powolne opuszczanie ramion,
• przetaczanie powietrza z jednego policzka do drugiego,
• dmuchanie przez słomki o różnej grubości,
• przysysanie do słomki kawałków styropianu,
• dmuchanie na zabawki pływające w wodzie,
• przysysanie do warg bibułki,
• wdech i wydech nosem z kontrolowaniem dłonią ruchu przepony (najpierw dłoń dziecka powinna spoczywać na przeponie terapeuty),
• próby nadmuchiwania torebek papierowych, gumowych zabawek i baloników z ustnikami,

Ćwiczenia oddechowe dobrze jest również łączyć z ruchami rąk i tułowia (pomoc rodzica):

• wdech z jednoczesnym szybkim wzniesieniem rąk do boku, a wydech z powolnym przesuwaniem rak do przodu, aż do zupełnego ich złączenia;
• wdech z jednoczesnym wzniesieniem rąk bokiem do góry, wydech z powolnym ich opuszczaniem, któremu towarzyszy powolny wydech;
• szybki wdech z jednoczesnym skrętem tułowia w bok, w czasie powolnego wydechu następuje powrót do normalnej pozycji.

Ćwiczenia oddechowe wykonujemy:

• w przewietrzonym pomieszczeniu,
• przed jedzeniem lub 2–3 godziny po posiłku,
• systematycznie 2–3 razy dziennie przez kilka minut.

Należy też pamiętać, że:

• przedłużanie wydechu nie może być zbyt długie, gdyż może opróżnić płuca z tzw. „powietrza zapasowego”,
• każde dziecko ma własny, indywidualny rytm oddechu, inną pojemność płuc – dlatego każde dziecko wykonuje ćwiczenia zgodnie ze swoimi możliwościami,
• dziecko nie wykona ćwiczeń, gdy ma katar, przerost trzeciego migdałka lub krzywą przegrodę nosa,
• ćwiczenia należy wykonywać w różnych pozycjach ciała, np. pozycji leżącej, siedzącej czy stojącej, dlatego najłatwiej wpleść je w zabawy ruchowe,
• należy pamiętać, aby w czasie ćwiczeń mięśnie szyi, rąk i tułowia były rozluźnione, a postawa ciała swobodna (w zabawach ruchowych łatwiej to skontrolować),
• ćwiczenia oddechowe prowadzone z małymi dziećmi powinny być dostosowane do możliwości dziecka, a więc wymagają formy zabawy.

Ćwiczenia bierne

Ćwiczenia te są niezbędne w przypadkach, gdy siła mięśniowa pacjenta nie pozwala na wykonanie samodzielnego ruchu w danym stawie, w stanach częściowego bądź całkowitego odnerwienia mięśni (np. w stanach po urazach rdzenia kręgowego, urazach ośrodkowego układu nerwowego lub nerwów obwodowych, powodujących porażenia lub niedowłady mięśni).Ćwiczenia te wykorzystuje się również jako terapię przeciwbólową.

Ćwiczenia bierne wpływają na czucie głębokie w trakcie dociskania powierzchni stawowych. Wpływają też na czucie powierzchowne poprzez stymulację eksteroreceptorów skóry podczas bezpośredniego kontaktu pacjent – terapeuta. W trakcie całej terapii prowadzonej z chorym, należy pamiętać o włączeniu ćwiczeń oddechowych. Są one niezastąpione w pracy nad poprawą wentylacji płuc, wzmocnieniem mięśni oddechowych i ułatwiają usuwanie wydzieliny zalegającej w drzewie oskrzelowym

Metodyka ćwiczeń biernych (ruch prowadzony jest za pomocą siły zewnętrznej, którą z reguły jest ręka terapeuty)

Przykłady ćwiczeń

http://idn.org.pl/Gdansk/ptsr/ruch_asm/pasyw.htm